આપણા રાષ્ટ્રમાં પ્રાચીન સમયથી ખજૂરનો ઉપયોગ કરવામાં આવે છે. ચરકના કાળથી તારીખને કપરું ઘટક માનવામાં આવતું હતું. તારીખોમાં રેચક અસર પણ હોય છે.
તેને સાંજે પીવાથી અને સવારે સારી રીતે સાફ કરીને પીવાથી ઝાડા મટે છે. ખજૂરમાંથી મળતો રસ એપીલેપ્સીથી પીડિત લોકો માટે ઉપયોગી છે. જો તમારી જીભ વધુ તાવ સાથે સૂકી અને સૂકી હોય, તો દ્રાક્ષ અથવા ખજૂરને મોંમાં રાખવાની ભલામણ કરવામાં આવે છે.
તેમાં 40 તોલા ખજૂર, પાંચ તોલા આમલી (પાણી સાથે આમલી કૂદકો) 2 તોલા દ્રાક્ષ, એક તોલા મરચાં સાથે એક ટેબલસ્પૂન આદું જરૂરી હોય તેટલું મીઠું અને ચાર ચમચી ખાંડ. તે સ્વાદિષ્ટ અને પૌષ્ટિક બહાર વળે છે. આ ચટણીનું સેવન કરવાથી ભૂખ વધે છે, ખોરાક પચવામાં મદદ મળે છે અને ભૂખ વધે છે.
પાંચ તોલામાં પાંચ ખજૂર, એક જીરું તોલા, એક ટેબલસ્પૂન અરેહવ, એક ટેબલસ્પૂન મરી, એક ચમચી આદુ, અડધો ટન પીપરમિન્ટ અને લીંબુનો લોડો રસ (સાઇટ્રિક એસિડ) આ બધાને
એકસાથે ભેળવીને એક ચમચો બનાવવામાં આવે છે. બારીક વાટેલું ચાટણ. પછી પેટનું ફૂલવું ઘટાડવા માટે તેને ચાટવામાં આવે છે. (આ ચાવવાની ચાટી સ્વાદિષ્ટ અને સુપાચ્ય છે.)
દિવસમાં બે-બે ખજૂર ખાધા પછી અને પાંચ ચમચી જેટલું ગરમ પ્રવાહી પીવાથી કફ પાતળો થાય છે અને ગળફામાં બહાર આવે છે. ફેફસાં સ્વચ્છ અને સ્પષ્ટ છે. તે શરદી, તાવ, અસ્થમા, ઉધરસની સારવારમાં મદદ કરે છે
અને લોહીને શુદ્ધ કરવામાં મદદ કરે છે. ખજૂરની પાંચ પેશીને ઉકાળીને તેમાં અડધો ટન મેથી નાખીને પીવાથી કમરની તકલીફમાં રાહત થાય છે. ખજૂરને બાળીને કોલસો બનાવી તેની રાખ ઠંડા પાણીમાં દરરોજ બે થી ત્રણ વખત પીવાથી ઝાડા અને ઝાડા મટે છે.
ખરજવું કે ખારેકને બાળીને પછી તેની કપૂર, રાઈ તેમજ ખાબરી ખરલને લગાડવાથી ખરજવું મટે છે. અમુક મહિનાઓ સુધી નિયમિત ખોરાક તરીકે ખજૂરનું સેવન વારંવાર મૂર્છાના એપિસોડથી પીડાતી સ્ત્રીઓમાં ઉન્માદની સારવારમાં મદદ કરે છે.
